De postbode
De postbode staat de post te verdelen over de brievenbussen in het portaal van de appartementen. Het zijn luxe appartementen voor senioren. Op de begane grond is een gemeenschappelijke woonruimte. Daar zit ze vaak te wachten op bezoek of medebewoners om een praatje mee te maken. De post komt iedere dag. Als ze op tijd is kan ze een praatje met haar maken. Dan geeft ze een bonbon. Maar vandaag is de post laat. De jonge vrouw die altijd de post bezorgd is vervangen door een oudere man op een scooter. Ongeveer in dezelfde leeftijd als haar zoon van 50.
Lachend vraagt ze of hij post voor haar heeft. Een kaartje is altijd leuk om te krijgen. Een enkele keer heeft ze er een aan zichzelf verstuurd. Een liefdesbrief verwacht ze niet meer, op haar leeftijd. De postbode lacht. “Je hebt toch zeker wel afspraakjes.” Nee, die heeft ze niet. Ze heeft zelfs haast geen bezoek van familie. Ze blijft stil naar hem kijken hoe hij post in een brievenbus probeert te duwen. Het past maar net. ¨Soms wil ik dat ik glijmiddel bij mij heb.¨ Hij lacht. “Die heb ik nog wel voor je.” Ze heeft er in een artikel over gelezen. Over oudere vrouwen die niet meer nat werden en een glijmiddel gebruiken voor seks. Hij verwacht niet dat ze er iets mee bedoeld. “De volgende keer dat ik het nodig heb weet ik nu waar ik het kan halen.” “Nadat je vandaag klaar bent kun je een lik komen halen,” lacht ze. “Afgesproken!” Hij bedoelt het als grap, maar onderin zijn tas vindt hij diezelfde middag een rouwkaart voor een van de appartementen. Hij moet terug.
Wanneer hij aankomt staat ze voor het raam van de gezamenlijke woonkamer. Hij komt voor mij, denkt ze, en loopt naar de deur. Hij staat nog te zoeken naar de brievenbus voor de rouwkaart als ze hem verteld verder te komen. Het zou onbeleefd zijn nu terug te krabbelen. Hij zet de scooter tussen de fietsen en loopt achter haar aan. In het halletje van haar appartement gekomen gaat ze voor hem op een stoel zitten. “Je moet me het niet kwalijk nemen als ik het niet zo goed doe.” “Het is al zo lang geleden.” Ze maakt zijn broek open en haalt zijn penis er uit. Hij had een kop koffie verwacht. Misschien had het daarna gebeurd. Nu staat hij met zijn penis op de hoogte van haar gezicht in het halletje. Ze pakt hem voorzichtig beet. Met haar vingers rond zijn staaf en zijn ballen in de palm van haar andere hand krijgt hij een erectie. Hij moet zich ergens aan vasthouden en legt zijn handen op haar schouders. Zijn vrouw weigert het zo te doen. Ze vindt het vies. Deze oude vrouw likt onder de eikel en tikt met het puntje van haar tong op het gaatje. Onwillekeurig spant hij zijn spieren. Zij zuigt er een beetje op wanneer ze hem tussen haar lippen over de tong haar mond inschuift. Ze had hem niet meteen zover haar mond in moeten nemen. Ze voelt dat ze moet kokhalzen. Onzeker kijkt ze naar hem op. Hij heeft zijn ogen gesloten en hij heeft zijn handen achter haar oren. “Jaaah.” Meer aanmoediging heeft ze niet nodig. Nog een keer tot achter op de tong en dan, dan slikken. Ze voelt hem pulsen als zijn sperma haar keel in spuit. Ze kan het nog steeds! Het is goed zo. Ze zal het voor zichzelf tot een andere keer bewaren. Ze staat op en loopt haar toilet in om haar mond met het handdoekje dat daar hangt af te vegen. Als zij terug de hal inkomt is hij verdwenen.